Van Langbroek naar Haaren (12-14 aug)

Na 3 dagen heb ik dan toch weer het gevoel, dat het tijd wordt om een update te geven.

Veel bijzonders is er niet gebeurd. Het begint steeds meer een routine te worden: ‘s morgens rond 8 uur ontbijt (doorgaans prima in orde), dan ergens tussen 8:30 tot 9:00 uur vertrek, lopen-rusten-lopen-rusten, ..... en dan tussen pakweg 4 en 5 aankomst bij mijn gastgezin.

Maar routine of niet maandagochtend begon met een foutje. Ik was onderweg, voelde dat ik niet lekker liep, wat voorover gebogen alsof ik haast had; ik sprak mezelf toe rustig aan te doen, tijd genoeg. Ineens drong tot me door wat het was: ik had mijn wandelstokken vergeten . Ik keer om en .... daar zie ik mijn gastvrouw aankomen fietsen met mijn stokken. De schat!  Een tijdje later met het Wijkse Veer over het water (de Lek), later met poncho door het water (de regen). Omdat ik pas tegen 6 uur bij mijn gastgezin terecht kon, ben ik zo’n 4 km doorgelopen en met de buurtbus terug gereden (gratis, omdat de apparatuur kapot was). Volgende ochtend vice versa. Gunstig gevolg was dat ik die dag geen extreem lange dag had, maar slechts een gemiddelde afstand hoefde te lopen.

Dinsdag (eindelijk) van mijn ‘geloof’ afgestapt. Ik heb steeds het uitgangspunt dat ik 5-6 kwartier moet lopen voordat ik even rust mag nemen. Maar dinsdag heb ik na 3 kwartier lopen in Zaltbommel een terrasje gepakt. Zonder spijt lekker van genoten. Ik hanteer nog steeds min of meer de regel van 5-6 kwartier, maar ik probeer het moeten daarbij los te laten.

Zoals iedere dagwandelaar zal weten, moet je, waar je ook bent, af en toe je behoeftes doen. Voor de kleine boodschap heb ik een kunststof plastuit, waardoor ik staande kan plassen. Werkt perfect, ik hoef alleen de rits van mijn broek te openen en de tuit in positie te brengen. Voor de grote boodschap maak ik naar aanwezigheid gebruik van bosjes, Kids Casa, restaurants die nog niet officieel open zijn,  huisdeurbellen etc. 

Gisteren (dinsdag) kreeg ik voor het eerst de officiële pelgrimsgroet te horen: Buen camino!  (Van een passerende fietser, die de sticker achterop mijn rugzak blijkbaar herkende)

Ik wist al dat men doende was het deel van de pelgrimsroute, dat ik nu loop, te voorzien van route-pijlen. En plotseling zag ik vandaag de eerste aanwijzingen: 

Ondertussen de rivieren een beetje achter me gelaten: Lek, Linge, Waal en Maas. Daarbij meerdere leuke dorpen en steden gepasseerd. Vooral Buren vond ik erg interessant, vanwege mijn grootmoeder die Van Buren heette (maar uit Staphorst kwam).

PS Vergeten te vragen of de telefoon en de pomp (zie vorige verhaal) nog functioneren. Mijn idee is: de pomp wel - er hing een handdoek naast, de telefoon niet- er stond een 3 cijferig nummer op.